Goden en godinnen

Goden en godinnen - Inleiding
Goden en godinnen zijn al door de hele geschiedenis heen aanbeden. De Westerse beschaving is het meest bekend met de goden en godinnen uit Egypte, Griekenland en Rome. We herinneren ons allemaal de verhalen uit onze jonge jaren over de godheden in de oudheid en hun mythologische relatie met menselijke wezens. Op school leerden we over de geschiedenis van deze oude culturen en het belang dat zij stelden aan de verering van diverse goden en godinnen. Hoe ontwikkelde de aanbidding van deze godheden zich in deze culturen in de oudheid?

Goden en godinnen - De pre-dynastische geschiedenis van Egypte
De goden en godinnen van Egypte bestaan uit meer dan vijftig afzonderlijke godheden, waarvan de meeste dateren uit pre-dynastische tijden. De stammen die in de oudheid in deze regio leefden, vereerden hun eigen afzonderlijke goden, die normaal gesproken belichaamd werden door dieren. Toen de Egyptische beschaving zich ontwikkelde, namen deze godheden menselijke eigenschappen aan. In veel gevallen werden de goden en de godinnen afgebeeld met menselijke lichamen, terwijl zij hun dierenhoofd behielden. Aan het begin van de dynastieën van het Oude Rijk (3100 voor Christus), ontwikkelde zich een nationale godsdienst uit de primitieve plaatselijke en stamgebonden godsdiensten. Maar voortdurende veranderingen in de politieke machtsstructuur leidden tot een veranderende status van de Egyptische godheden. In het algemeen kan gezegd worden dat bepaalde goden en godinnen belangrijker werden, naarmate hun steden of regio's in politiek opzicht dominanter werden.

Goden en godinnen - De Egyptische scheppingsmythen
Veel goden en godinnen van Egypte vinden hun oorsprong in de verscheidene Egyptische scheppingsmythen. Deze mythen probeerden de plaats van de Egyptenaren in de kosmos uit te leggen. Zij waren gebaseerd op de waarneming van natuurlijke processen, in het bijzonder de vloedpatronen van de Nijl. De overstroming van de Nijl was cruciaal voor de Egyptische beschaving. Als gevolg hiervan werden de Egyptische scheppingsmythen gedomineerd door goden en godinnen die met de natuur werden geassocieerd. Enkele van de meest voorkomende scheppingsmythen gaan over "Nu" of "Nun" en beschrijven de wilde chaotische zee die bestond voordat de schepping plaatsvond. Uit deze chaos verrees de Egyptische zonnegod Ra. Ra schiep vervolgens mannelijke en vrouwelijke godheden. Uit deze godheden werden dan weer nog meer godheden geboren. Deze godheden waren tenslotte verantwoordelijk voor de schepping van de stoffelijke wereld. Ra was ook verantwoordelijk voor de schepping van de mensheid. Een bepaalde scheppingsmythe verhaalt over de schepping van de mens uit de tranen van Ra.

Goden en godinnen - De geschiedenis van de Griekse mythologie
Goden en godinnen zijn een integraal onderdeel van de Griekse mythologie. Onze formele kennis van de Griekse godheden in de oudheid kan worden teruggevoerd tot de werken van Homerus, de "Ilias" en de "Odyssee" (8e eeuw voor Christus). Daarnaast geloven veel geleerden dat de mythen zwaar werden beïnvloed door de Myceense cultuur, die in Griekenland tussen 1700 en 1100 voor Christus bestond. Er bestaat bewijs dat aangeeft dat de Griekse mythologie zijn oorsprong vindt in de Mesopotamische en Anatolische culturen in het Midden-Oosten. Er bestaan vele overeenkomsten tussen de mythologie van de oude culturen in het Midden-Oosten en de oude Grieken.

Goden en godinnen - De religieuze en sociale achtergrond van de Grieken
De goden en godinnen van het oude Griekenland werden door de mens geschapen om de wereld om hem heen te verklaren, om de wereld te verkennen, om gezag te verlenen aan de Griekse aristocratie en om vermaak voor de massa te bieden. De godsdienst van de oude Grieken werd niet gebouwd op een enkele geschreven bron, zoals de Bijbel of de Koran. Bovendien geloofden de Grieken niet in een absolute waarheid, zoals het Christendom en het Jodendom. In het algemeen wijdde een Griekse stadstaat zich aan een bepaalde god of een bepaalde verzameling van goden. Veel stadstaten bouwden tempels voor hun goden. Deze godheden werden dan geëerd met festivals en dierenoffers. De Griekse goden en godinnen namen gewoonlijk een menselijke gedaante aan en leefden in een samenleving die veel leek op de menselijke samenleving. Zij hadden dezelfde emoties als menselijke wezens en grepen regelmatig in in de menselijke geschiedenis. Het belangrijkste verschil tussen de Griekse goden en mensen was dat de goden, in tegenstelling tot mensen, onsterfelijk waren.

Read Goden en godinnen Page 2 Now!