Reïncarnatie van dieren

Het geloof in reïncarnatie bestond al in de tijd van de oude Egyptische beschavingen. Het idee kan ook worden aangetroffen in de filosofieën van de oude Griekse, Boeddhistische en Hindoeïstische religies, het Jaïnisme en het Taoïsme. Een geloof in reïncarnatie vereist allereerst een geloof in een onsterfelijke ziel, want het is de ziel die steeds weer terugkeert naar de aarde als een of andere levensvorm. Welke levensvorm de gereïncarneerde ziel bewoont is afhankelijk van het karma van de ziel, een filosofie die kan worden samengevat met het gezegde: “je oogst wat je zaait”. Met andere woorden, mensen die een goed leven hebben geleid zullen in een betere levensvorm reïncarneren dan mensen die een slecht leven hebben geleid. Dit kan ook betrekking hebben op reïncarnatie als een dier, of reïncarnatie van dieren.

Er bestaan verschillende overtuigingen aangaande reïncarnatie van dieren, of “transmigratie” zoals het ook wel wordt genoemd. Meer dan 500 miljoen Hindoes geloven dat iemand kan reïncarneren als een mens of als een dier. Maar hun doctrine geeft niet duidelijk aan of dit het gevolg is van karma of een natuurlijke progressie van de ziel. Er is een leer die zegt dat de ziel of jiva begint in een extreem eenvoudige vorm en dan een net zo simpel lichaam bewoont. Terwijl de jiva groeit en van het ene naar het andere lichaam reïncarneert, wordt het steeds complexer. Wanneer de ziel dan eindelijk uitgegroeid is en een menselijk lichaam bewoont, komt het idee van karma om de hoek kijken.

Ook Christenen geloven in een onsterfelijke ziel. Maar zij geloven dat de ziel maar één keer in een mensenlichaam geboren wordt. Het idee van dierenreïncarnatie bestaat niet in hun levensbeschouwing. Er zijn diverse Bijbelverzen die hun geloof ondersteunen. In Genesis 1:28 lezen we: “God zegende hen en zei tegen hen: ‘Krijg veel kinderen, zodat er heel veel mensen komen. Ga over de hele aarde wonen en heers over de aarde. Zorg voor de vissen in de zee, de vogels in de lucht en de kruipende dieren.’” En in Markus 9:35 staat: “[Jezus] ging zitten, riep de twaalf leerlingen bij Zich en zei tegen hen: ‘Als je de belangrijkste wil zijn, moet je de minst belangrijke worden. Je moet een dienaar worden van alle anderen.’”

We vinden in deze twee verzen twee geboden. Het eerste is het gebod om over het dierenrijk te heersen en het tweede is het gebod om een dienaar te zijn van alle anderen. Als reïncarnatie van dieren mogelijk zou zijn, dan zouden deze twee geboden elkaar tegenspreken, want hoe kan iemand over een andere ziel heersen en tegelijkertijd zijn dienaar zijn? Dat is gewoon niet mogelijk.

Bovendien vertelt Hebreeën 9:27 ons het volgende: “De mensen sterven éénmaal, en worden dan geoordeeld.” In dit vers zien we dat mensen maar één keer sterven en dat er na de dood een oordeel volgt. Er is geen voortdurende cyclus van dood en wedergeboorte met de mogelijkheid om steeds een beter leven te leiden en je karma te verbeteren. Daarom hebben alle mensen behoefte aan een Redder, Jezus Christus. Met Jezus Christus als Redder, die de verderfelijke gevolgen van de zonde op Zich heeft genomen, wordt het hele idee van reïncarnatie van dieren overbodig.